Z TRAJEDJI SZEKSPIRA ROMEO I JULJA AKT II — SCENA II (Ogród Kapuletów) ROMEO (wchodzi) Kto rany nie odebrał, żartuje z żelazem. (Julja ukazuje się w oknie) Lecz stójmy, co to w oknie błysnęło zarazem? To wschód słońca, a słońcem są Julii lica. Wnijdź, o prześliczne słońce, na zgubę księżyca! Już ta bogini zbladłe odwraca jagody, Ujrzawszy nimfę ziemską celniejszej urody. Przestań być nimfą bóstwa zazdrośnego tobie: Nimfy Dyjany chodzą w zielonej żałobie: Zieloność barwa głupców. — Porzuć modne stroje! — To ona! moja pani! o kochanie moje! Gdyby ona wiedziała, że ją kocham tyle! Mówi, ale nie usty; zaczekajmy chwilę, Mówi okiem; w mem oku odpowiedź gotowa. O! zbyt chełpliwy jestem, nie do mnie to mowa. Dwie gwiazdy, w pilnej kędyś posłane potrzebie, Proszą oczu Julii, by raczyły w niebie Świecić, nim gwiazdy wrócą i znowu zaświecą. I cóż, jeźli jej oczy do niebios ulecą? I cóż, jeżeli gwiazdy błysną śród jej czoła? Blask Julii oblicza gwiazdy zaćmić zdoła, Jako dzień gasi lampy; a niebo jej okiem Powietrzną jasność takim lałoby potokiem, Że ptaki dzień w omylnym witałyby dźwięku. Patrz, patrz, skronie anielskie złożyła na ręku! Gdybym był rękawiczką, co jej dłoń okrywa, I mógł dotknąć się liców! JULJA O ja nieszczęśliwa! ROMEO Mówi! O, przemów jeszcze! Tyś moim aniołem! Ty śród cieniów północy świecisz nad mem czołem, Jak wysłaniec niebieski, kiedy się roztoczy, Srebrzystem skrzydłem rażąc śmiertelników oczy; Zaledwo spojrzeć śmieją, on dosiadł obłoku I lekko w napowietrznym żegluje potoku. JULJA Romeo! Zacóż ciebie Romeo nazwano! Wyrzecz się ojca twego, zamień twoje miano, Albo mi serce oddaj: gdy serce twe zyska, Julija Kapuletów zrzecze się nazwiska — ROMEO Odpowiadać, czy słuchać? JULJA Montegu! niestety! Nazwanie tylko twoje razi Kapulety. Zacóż osobę twoją wliczać między wrogi? Ty nie jesteś Montegu, o Romeo drogi! Bo i cóż jest Montegu? Nie jest to źrenica, Ani ręka, lub stopa, lub jaka część lica Wrodzona człowiekowi — Montegu jest imie. Niech je Romeo zrzuci, niechaj inne przyjmie. Co po imieniu? Róża, choć nazwisko zmieni, Czyliż się mniej powabnym kolorem rumieni? Romeo, choćby cudze sobie imię nadał, Czyliżby swoje miłe przymioty postradał? Zguba imienia szkodzić nie może osobie. Za to imie oddaję całą istność tobie. Za jedno tylko imie! ROMEO Chwytam cię za słowo. Bądź moją, a ja zaraz ochrzczę się na nowo I nazwisko Romea rzucam precz odemnie. JULJA Kto ty jesteś, i poco, błądzący po ciemnie, Mieszasz się w mowy cudze? ROMEO O moje kochanie! Ukryć przed tobą muszę imie i nazwanie. To imie własnym moim jest nieprzyjacielem, Jeźli stało się twojej nienawiści celem; I gdybym je napisał, podarłbym bez zwłoki. JULJA Znam ciebie! Chociaż głosu twojego potoki Ucho moje nie...[1]............ Tyś Romeo Montegu, znam dźwięk twojej mowy. ROMEO Ani jeden, ni drugi, bo nie lubisz obu. JULJA Skąd, jak tutaj przyszedłeś? jakiego sposobu Użyłeś, aby zwalczyć tak mnogie przeszkody? Zrąb wysoki i mocny zamyka ogrody; Wiesz kto jesteś, w tem miejscu grób znalazłbyś pewny, Gdyby cię dojrzał ojciec lub który mój krewny. ROMEO Mury te przeleciałem na miłości piórach, Słaba dla niej zapora w parkanach i murach. Miłość umie wykonać, na co się odważy: Tym sposobem uszedłem Kapuletów straży. JULJA Jeżeli cię tu znajdą, legniesz z ich prawicy. ROMEO Więcej niebezpieczeństwa jest w twojej źrenicy, Niż w tysiącznych ich mieczach. Spojrzyj tylko mile, A ja oprę się wszystkich Kapuletów sile. JULJA Ach! za świat-bym nie chciała, by cię tu ujrzeli. ROMEO Płaszcz nocy mię ukryje od nieprzyjacieli. Kochaj mię tylko, potem niech się groźba ziści. Lepiej jest koniec znaleźć w cudzej nienawiści, Niźli w długim miłości niewzajemnej zgonie.
Romeo and Juliet, Op. 64, ballet by Russian composer Sergey Prokofiev, completed in 1935 but first performed as a complete ballet in 1938. The composer also extracted from the ballet three orchestral suites and 10 piano pieces, which reached the public sooner. Opis Sztuka przedstawia konflikt dwóch zwaśnionych rodzin, których członkowie zakochują się w sobie. Nieszczęśliwie zakochany w dziewczynie imieniem Rozalina, Romeo Montecchi dowiaduje się o balu w domu rodziny Capulettich, gdzie ma pojawić się jego wybranka. Udaje się tam wraz z grupą przyjaciół i poznaje Julię – wkrótce dochodzi do pierwszych pocałunków tych dwojga. Pod osłoną nocy Romeo udaje się pod balkon Julii i wyznaje jej miłość; ta jednak – ze względu na mrok – nie wie kto czeka pod balkonem. Odpowiada więc, że jedyną osobą, którą kocha jest członek zwaśnionego rodu, Romeo Montecchi. Słysząc to młodzieniec postanawia ujawnić swoją tożsamość. Następnego dnia nastolatkowie (Julia ma niespełna 14 lat, a Romeo 16) biorą ślub w celi ojca Laurentego. Wkrótce w Weronie dochodzi do konfliktu pomiędzy przyjaciółmi młodzieńców. Pojedynek pomiędzy Tybaltem (krewnym Capulettich) a Merkucjem (przyjacielem Romea) kończy się śmiercią tego ostatniego. Kiedy dowiaduje się o tym sam Romeo, dochodzi do kolejnego pojedynku, tym razem pomiędzy tytułowym bohaterem a samym Tybaltem, w którym Tybalt ginie. Karą za śmierć Tybalta ma być wygnanie Romea. Pani Capuletti informuje Julię, że ta wyjdzie za mąż za Parysa. Nie chcąc popełnić bigamii, Julia wypija otrzymaną od ojca Laurentego miksturę, która wprawia ją w stan podobny do śmierci. Laurenty chce poinformować o całej sytuacji Romea, jednakże wieści te nie docierają do niego. Na cmentarzu, po zobaczeniu Julii spoczywającej w trumnie, zrozpaczony Romeo podejmuje decyzje o samobójstwie. Dochodzi do przebudzenia Julii, która – widząc śmierć Romea – postanawia przebić swoją pierś sztyletem i również umiera. Ojciec Laurenty tłumaczy przybyłym na miejsce członkom rodzin całe zajście, co prowadzi do pojednania pomiędzy rodami Montecchich i Capulettich. Informacje dodatkowe Autor Shakespeare William Oprawa Obecna Miękka Jezyk 2 polski Jezyk 1 polski Seria Wyd Seria Wyd ID ISSN ISBN Całości ISBN Nr Wyd Rok Wyd 1973 Miejsce Wyd Wydawca Państwowy Instytut Wydawniczy Stan Techniczny Średni Oprawa Oryginalna Autor 2 Słowa kluczowe ID Ilustratora Ilustrator Tytuł oryginału Romeo and Juliet Tlumacz Józef Paszkowski Autor 4 Autor 3 Jezyk 3 polskiDownload this stock image: Norditalien, Verona, Casa Capuleti, Haus und Balkon der Giulietta, Romeo und Julia - EFNFEH from Alamy's library of millions of high resolution stock photos, illustrations and vectors.
Słynni włoscy kochankowie – Romeo i Julia, dzięki Williamowi Szekspirowi stali się symbolem Verony. Dom Julii, Casa di Giulietta jest najchętniej odwiedzanym przez turystów miejscem w tym pięknym mieście, leżącym na północy Włoch. Casa di Giulietta – Dom Julii Dom kochanki szekspirowskiego Romea mieści się w samym centrum, nieopodal głównego placu miasta Piazza delle Erbe. Ogromny tłok przed bramą prowadzącą na podwórze tylko potwierdza, że jesteśmy w najpopularniejszym miejscu Werony. Są też i inne oznaki świadczące o wyjątkowym jego znaczeniu dla zakochanych… Ściany wejścia na podwórze domu Julii Capuletti pokrywają tysiące miłosnych wyznań układające się w jedyne w swoim rodzaju graffitti Pewną ciekawostką może być fakt, że choć romans mógł być tylko literacką fikcją, dom ten naprawdę należał do rodziny Capulettich. Wejście na dziedziniec domu Julii jest darmowe. Płatne (kilka Euro) natomiast jest wejście do samego domu, z którego można wejść na słynny balkon, pod którym Romeo wyśpiewywał swoje uczucia dla swojej ukochanej :) Chyba najsłynniejszy balkon na świecie Jeśli nie chcecie wydawać tych kilku euro na bilet, są inne możliwości ich wydania, kto wie czy nie ciekawsze. Na miejscu, w podwórzu, znajdują się sklepiki z pamiątkami dotyczącymi, a zakochani mogą sobie sprawić oryginalne pamiątki, z wyszywanymi na miejscu ich imionami, inicjałami czy miłosnymi wyznaniami. Chętnych nie brakuje, gdyż większość turystów poddaje się magii tego miejsca i pragnie w jakiś sposób uwiecznić swoją miłość. Kolejnym ze sposobów jest przypięcie kłódki z wypisanymi imionami czy inicjałami. Kto wcześniej nie zaopatrzył się w kłódkę, może to zrobić oczywiście na miejscu :) Setki kłódek pozostawionych przez zakochane pary Pod słynnym balkonem znajduje się naturalnej wielkości posąg Julii wykonany z brązu. Stanął tutaj w latach 70-tych XX wieku i od razu stał się jednym z najchętniej fotografowanych posągów w Weronie. Kolejnym obowiązkowym rytuałem odwiedzających to miejsce, jest dotknięcie piersi Julii, które ma zapewnić powodzenie w miłości. Dotknięcie piersi Julii ma zapewnić powodzenie w miłości Zobacz galerię zdjęć z Domu Julii Capuletti Kłódek są tysiące z całego świata Wszystkie oczy na balkon Zakochani chcą zostawić ślad po sobie To tutaj Romeo wygrywał swoje serenady Słynny balkon Julii Um zum Balkon von Romeo und Julia in Verona zu gelangen begeben Sie sich zur Via Cappello Nr. Er befindet sich etwa 150 Meter sdlich der Piazza delle Erbe und. 18062018 Das Schlafzimmer ist ausgestattet mit dem Bett aus dem Franco Zeffirellis Romeo und Julia-Film aus dem Jahre 1968.Nie ma chyba w kulturze popularnej bardziej legendarnej miłosnej sceny niż awanse pod balkonem Julii, czynione przez spragnionego fizycznego z nią kontaktu (mówiąc eufemistycznie – normalnie napisałbym, że chciał jej wskoczyć do majtek) Romea. Widzieliście ją z pewnością na wielu obrazach i w niezliczonej liczbie filmów. Liczba nawiązań do tego epizodu w innych, niebędących adaptacjami utworach popkulturowych jest również niemożliwa do określenia. Problem w tym, że w wersji oryginalnej, tej pisanej przez samego Szekspira, balkonu… w ogóle nie było. Zanim przejdziemy dalej, rzućmy od razu okiem na fragment „Romea i Julii” (w tłumaczeniu Józefa Paszkowskiego), gdzie owa płyta z balustradą umieszczona na zewnątrz budynku, połączona drzwiami z pomieszczeniami wewnętrznymi, miała się pojawić: SCENA DRUGA Ogród Kapuletów. Wchodzi Romeo. ROMEO Drwi z blizn, kto nigdy nie doświadczył rany. Julia ukazuje się w oknie. Lecz cicho! Co za blask strzelił tam z okna! Ono jest wschodem, a Julia jest słońcem! Wnijdź, cudne słońce, zgładź zazdrosną lunę, Która aż zbladła z gniewu, że ty jesteś Od niej piękniejsza; o, jeśli zazdrosna, Nie bądź jej służką! Jej szatkę zieloną I bladą noszą jeno głupcy. Zrzuć ją! Scena balkonowa? Wolne żarty To, co z pewnością rzuca się w oczy, to zauważalny brak słowa „balkon” lub jego synonimów. Gdy jednak zapytać językoznawców, kiedy odnotowano pierwsze użycie na piśmie, wszystko staje się jasne. Otóż balcone (zapożyczone z włoskiego, później lekko zmienione na „balcony”) pierwszy raz użyto w 1618 roku, a więc dwa lata po śmierci Szekspira. Skąd więc do cholery wziął się w zbiorowej świadomości balkon, który w Anglii czasów Barda znad Avon w ogóle nie występował (ze względu na różnice klimatu oraz swego rodzaju, choć trudno w to uwierzyć, wyspiarskiej pruderyjności)? Mariusz zamiast Romea Julius Kronberg, 1886 r. Otóż scena balkonowa pojawiła się w plagiacie „Romea i Julii” (wówczas wszyscy, wszystko od wszystkich kopiowali i nikt nie miał z tym problemu – patrzę na Was, szubrawcy z ZAiKS-u), który w 1679 roku spreparował niejaki Thomas Otway. Jego „Historia życia i upadku Gajusza Mariusza” to w gruncie rzeczy przeniesienie opowieści o kochankach z Verony do starożytnego Rzymu i zmianie ich imion dla niepoznaki – Romeo stał się Mariuszem, a Julia Lavinią. Co ciekawe, to właśnie wersja Otwaya na przełomie XVII i XVIII wieku była bardziej popularna – źródła podają, ze między 1701 a 1735 rokiem wyprodukowano przynajmniej 30 sztuk na motywach Otwaya i mniej więcej zero na bazie szekspirowskiego oryginału. Humbug, który pokochał świat No dobrze, ale to nadal nie odpowiada na pytanie, dlaczego to ostatecznie balkon kojarzony jest z „Romeo i Julią”, a o wspomnianym Otwayu pamiętają jedynie literaturoznawcy. Odpowiedź znalazłem dla Was w artykule z The Atlantic, który odpowiedzialność zrzuca na tego trzeciego – Davida Garricka, XVIII-wiecznego aktora, producenta, dramatopisarza i popularyzatora utworów Szekspira. To właśnie Garrick zechciał przywrócić do łask nieistniejącego niemal w zbiorowej świadomości barda, nieco urozmaicając produkowane przez siebie sceniczne adaptacje o pomysły Otwaya. W tym również scenę balkonową, która zastąpiła pospolite okno. I, powiedzmy sobie szczerze, tak jest naprawdę lepiej. Nie uważacie? PS: Zawsze chciałem użyć słowa „humbug” w treści wpisu. Teraz mogę umierać.In 1905 the house was purchased by the City of Verona. The balcony belongs to the aptly named La Casa di Giulietta, or House of Juliet, the former home of the Cappello family and the inspiration Posted on kw. 3, 2022 in Teatralne Balkon Julii w Weronie wyremontowany – władze Werony wyremontowały ostatnio słynny balkon w domu, w którym mieszkała Julia z Romea i Julii. Co prawda balkon Julii to tylko legenda, według której w domu przy via Capello w Weronie miałaby mieszkać słynna Julia z tragedii Romeo i Julia Williama Szekspira, ale i tak jest to jedna z największych atrakcji turystycznych Werony. Wyremontowano słynny balkon Julii w Weronie W Weronie gruntownie wyremontowano balkon Julii w domu, w którym zgodnie z legendą mieszkała bohaterka tragedii Williama Szekspira. To największa atrakcja turystyczna w tym mieście. Odnowienie balkonu i przywrócenie mu pełnego blasku było obowiązkiem także wobec tysięcy turystów, przybywających co roku – powiedział burmistrz Werony, Federico Sboarina po zakończeniu prac konserwacyjnych. Balkon został wyczyszczony i odrestaurowany, a także wzmocniony. Całą kamienną powierzchnię pokryto warstwą specjalnej substancji, chroniącej przed zanieczyszczeniem smogiem. Tzw. dom Julii to średniowieczna kamienica przy via Cappello w centrum Werony. Jej dziedziniec jest zatłoczony niemal przez cały rok. Stoi tam posąg słynnej Julii z szekspirowskiej tragedii. Akcja dramatu rozgrywa się głównie w Weronie, w miejscach autentycznych i wymyślonych. Próbując je odtworzyć, przyjęto, że to w tym domu mieszkała Julia Capuleti i to właśnie tam, pod balkonem stał zakochany w niej Romeo Montecchi. Według historyków w XIV wieku mieszkała w tej kamienicy rodzina Capello, która zajmowała się sprzedażą ziół leczniczych. W kolejnych wiekach był tam hotel, a potem zwykły dom mieszkalny. Rosnąca wokół tego budynku legenda sprawiła, że w 1907 roku władze Werony kupiły część zespołu budynków i zamieniły go w atrakcję turystyczną. By podtrzymać szekspirowską tradycję, w miejscu, gdzie była zwykła balustrada, w 1940 roku dobudowano balkon z marmurów pochodzących z weneckiego pałacu z XIV wieku. Dom i balkon Julii w Weronie Gdyby fabuła Romea i Julii powstała wyłącznie w głowie Szekspira, to moglibyśmy być niemal pewni, że dramat ten jest jedynie fikcją literacką. Ostatecznie angielski poeta nigdy nie odwiedził Werony (a przynajmniej nic o tym nie wiadomo) i znał ja wyłącznie z wyobrażeń. Wiadomo jednak, że historię tej konkretnej pary kochanków opisano na długo przed nim. Angielski poeta zainspirował się prawdopodobnie dziełem swojego rodaka Arthura Brooke’a, ale motyw ten pojawiał się również w literaturze włoskiej. Jednym z przykładów jest opowiadanie Gherardo Boldieriego z 1553 roku o jakże znajomym tytule “Nieszczęśliwa miłość dwojga lojalnych kochanków Julii i Romea”. Istnieje więc przynajmniej cień szansy, że włoskojęzyczni pisarze opierali się na krążących z pokolenia na pokolenie przekazach ustnych opisujących prawdziwe wydarzenia. Bardziej zasadne jest pytanie, czy Dom Julii mógł faktycznie należeć do protoplastów rodu Kapulet? Niestety, mimo że od niepamiętnych czasów łączono go z rodziną nieszczęśliwie zakochanej niewiasty, to szanse na to są niewielkie. Właściwie jedyną poszlaką jest fakt, że należał on pierwotnie do rodu Dal Capello, a nazwisko to brzmi podobnie do Capuleti. Cała reszta to już nadinterpretacja mająca na celu przyciągnięcie turystów. #RomeoIJulia
romeo i julia balkon
